datuje się na 2200 r. p.n.e., a zatem powyżej 4 tysięcy lat temu. Natomiast Papirus ebers, zawierający informacje o aloesie pochodzą z 1552 r. p.n.e. (3,5 tysiąca lat temu). Jedna z archeologicznych hipotez mówi, że egipska królowa Kleopatra właśnie Aloe Vera zawdzięczała swą niezwykłą urodę. Jako roślina z łatwością przystosowująca się do nowych warunków, Aloe Vera w szybkim tempie zawitał do Grecji, Rzymu, na tereny Dalekiego Wschodu oraz do Ameryki Północnej i Ameryki Południowej. Już w 100 r. p.n.e. grecki lekarz Dioskurydes przedstawił jego niezwykłe właściwości w swym utworze „Zielnik Grecki”. Zalecał on miąższ aloesowy na rany, liszaje, oparzenia, problemy trawienne, bóle żołądkowe, ból głowy, zaparcia, choroby jamy ustnej. W podobnym kontekście o aloesie pisał sławny medyk rzymski Pliniusz Starszy, zaś rzymscy wojownicy chwalili go sobie, jako niezastąpiony lek na rany odniesione w bojach.
